Mutlu ve Umutluyum

Son günlerde Demirspor hakkında hayret verici, akıl ve mantığa sığmayan yorum ve eleştiriler yapılıyor. Takım iyiyken sesi çıkmayanlar ya da en büyük Demirspor başka büyük yok, Ünal Hoca en büyük teknik direktör futbolcular kahraman diyenler şu sıralar futbolcuları işe yaramamazlık/kalitesizlik, Ünal hocayı da futboldan anlamamak ile itham ediyorlar.

Sezon başına dönelim bir an; karanlıkta kalmış tesisler, kampa götürülmüş 5-6 futbolcu, daha sonra apar topar çoğunluğu kiralanarak toparlanmış bir futbolcu topluluğu. Sezon başı rakamları ile futbolcu değeri bakımından sondan 3-4 içerisinde bir takım. Sezon başında dışarıdan bakan, hatta kendi taraftarlarının bile küme düşer ya da zor kümede kalır dediği bir takım. Şimdi bu takım Süper Lige çıkamadı diye dünyanın sonu gelmiş gibi kıyasıya eleştiriliyor.

            Sezon başından beri Demirspor’u çok dikkatli bir şekilde takip ediyorum ve denilenin aksine ortada muazzam bir başarı var. Ben bu yıl bu takımı desteklemekten gurur duydum. Bu oyuncular kim!, Demirspor bu oyunculara mı kaldı! Hocanın ne tecrübesi var! Söylentileri içerisinde yendikleri yenildikleri her maçta bu takım beni mutlu etti, gururlandırdı. Gencecik çocukların saha içerisinde mücadelesi skordan, sonuçtan bağımsız çoğu zaman gözlerimi yaşarttı. Benim takımım mücadele etmeliydi, formasının hakkını vermeliydi ve benim takımım uzun süredir ilk defa sahadaki on biri, oynayanı, oynamayanı, teknik direktörü ile bunu yapıyordu. Üstelik bunu bir maç iki maç değil her maçta yaptılar. Osmanlıya 2-0 yenilirken de, Kayseri’de 3-0 geriye düştüklerinde de yılmadılar ellerinden gelen mücadeleyi ortaya koydular. Arkasında sadece taraftar desteği, içlerinde mücadele ruhu olan bir takım vardı ve bu takım küme düşer diyenleri bile Süper lige çıkılacağına inandırdı. Bu yıl, maçlara öncelikle terinin son damlasına kadar mücadele eden, elinden gelenin en iyisin yapmaya çalışan takımı izlemek için gittim, takım iddialı olmuş, süper lige çıkıyormuş benim için hep 2. plandaydı. 

Şimdi yok Tayfur’dan sağ bek, Abdülkerim’den sol bek mi olur, Umut niye ön libero oynadı, Ünal hoca futboldan anlamıyor diyorlar. Bırakalım bu basit sığ yorumları, haftada en az 6 gün futbolcularla iç içe olan, herkesin kim bu oyuncular dediği oyuncu grubundan çakı gibi takım çıkartmış, 30 yıldır üst seviyede futbolun içerisinde olan Ünal Hocadan iyi mi biliyoruz futbolu. Caner ERKİN içinde ondan sol bek mi olur deniliyordu. Şimdi Avrupa’nın en iyi sol beklerinden biri olarak gösteriliyor. Yine Tugay KERİMOĞLU için ancak forvet arkası oynar deniyordu, 8 yıl İngiltere’de ve Türk milli takımında ön libero oynadı. Bırakalım Ünal Hoca da futbolcularda işini yapsın. Play-Offlar bitsin her şey için bol bol vaktimiz olacak zaten.

Şimdi Süper Lige terfi maçları oynayacağız, unutulmamalıdır ki hiçbir maç oynanmadan kazanılmıyor. Gönül isterdi ki iş buraya kalmadan doğrudan süper denilen lige çıkalım, gelecek yıl hazırlıklarına biran önce başlayalım. Maalesef olmadı, şimdi ne hocayı ne futbolcuları ne de yönetimi hedef tahtasına koyup takımı yıpratma zamanı değil. Ünal hoca haftalar öncesinde masaya yumruğu vurduğunda konuşurken sesi titredi, duygulandık, gururlandık, helal olsun sana hoca dedik. Taraftar-Takım bütünleşmesinin en güzel örneğini verdik, şimdi de öyle olmalıyız.

Ben inanıyorum ki bu takım yine sahaya çıkacak ve elinden gelen tüm mücadeleyi ortaya koyacak. Yükselme maçları sonucunda Süper Lige terfi edersek yirmi yılın hasreti bitmiş olacak. Aksi durumda da ben bu takımı bu sene bana yaşattıkları için gururla alkışlayacağım. Karşıyaka maçında 3-0 dan maçı veren ve son Altınordu maçının ardından futbol sahalarında kolay kolay görülemeyecek şekilde takıma sahip çıkan taraftarında benim gibi yapacağını düşünüyorum.